Jak czytamy w załączonej nocie wyjaśniającej, temat ten nawiązuje do zeszłorocznego: „Słuchać uchem serca” i wpisuje się w trwający w Kościele proces synodalny. Mówić z sercem oznacza „uzasadniać nadzieję, która w nas jest” (por. 1Pt 3,14-17) i czynić to z łagodnością, używając daru komunikacji jako mostu, a nie jako muru. W czasach naznaczonych – także w życiu Kościoła – polaryzacją i uprzedzeniami pobudzającymi emocje jesteśmy wezwani do pójścia pod prąd.

Nie można bać się głosić prawdy, niekiedy niewygodnej, która znajduje swój fundament w Ewangelii, ale nie możemy oddzielać tego głoszenia od stylu miłosierdzia, szczerego udziału w radościach i cierpieniach ludzi naszych czasów, jak czyni to sam Jezus podczas spotkania z uczniami udającymi się do Emaus. Dzisiaj, w dramatycznym kontekście globalnego konfliktu, promocja komunikacji bez wrogości jest bardziej potrzebna niż kiedykolwiek. Chodzi o komunikację otwartą na dialog z drugim człowiekiem, sprzyjającą „integralnemu rozbrojeniu”, dążącą do likwidacji „psychozy wojennej”, która czai się w naszych sercach, jak proroczo nauczał św. Jan XXIII 60 lat temu w Pacem in terris. Taka komunikacja stanowi zadanie dla wszystkich, ale w szczególności dla pracowników mediów powołanych do wykonywania swojego zawodu jako misji budowania bardziej sprawiedliwej, bardziej braterskiej, bardziej ludzkiej przyszłości.