Metropolita Łódzki rozpoczął od wyznania, że mniej więcej dwie godziny po śmierci swojej mamy poprosił Boga, by w tekstach czytań opowiedział życie Jego Mamy swoim słowem. By pokazał, co On mówił Jej życiem i co z Jej życia chce pokazać w czasie dzisiejszej Liturgii.

flickr.com

- Pogrzeb to jest zawsze taki moment wyjątkowej lectio divina, kiedy Bóg czyta swoim słowem ludzkie życie, ale już nie czyni tego dla osoby zmarłej, mama nie potrzebuje a nie tego słowa ani tego kazania, to jest słowo dla nas. Na każdy moment Bóg ma dla nas słowo, czasami to słowo jest też po, to żeby nas poprowadzić dalej. I czasami ono właśnie ma taką formę, że przechodzi przez osobę. W takich momentach jak ten, Pan Bóg nam głosi słowo, które się wypełniło w konkretnej osobie. Ta osoba miała na imię Maria, przeżyła trochę ponad 85 lat z czego prawie 63 lata w małżeństwie. Żona, Mama, Babcia, Prababcia, Siostra.– podkreślił arcybiskup Grzegorz.

Metropolita Łódzki w swoim słowie nawiązał do życia swojej mamy, do jej dzieciństwa, dorastania, studiowania i życia w rodzinie. Przywoływał sytuacje z domu rodzinnego, które wiele go nauczyły. Bardzo ważnym momentem był ten, kiedy wspólnie z rodzicami odmawiali Koronkę do Bożego Miłosierdzia.

ks. Paweł Kłys

- Taką szczególną lekcje udzielili mi 2 lata temu. Byłem po odwiedziny i była 15:00 - mama z tatą mówią: „ Zmówimy Koronkę”. Wszedłem do pokoju usiadłem na fotelu a mama z tatą uklęknęli. A dla mamy klękanie było bólem fizyczny, strasznym. I to jeszcze nie był koniec, dlatego, że potem zacząłem mówić Koronkę i oni mówili tę Koronkę, w takim recytatywie kamedulskim. Z absolutnym skupieniem, świadomością tego, co mówią i taką absolutną prostotą, bo jakbym zapytał mamę dlaczego, to by odpowiedziała: „no bo tak się robi”. Po prostu tak się robi. Oprócz prostoty miała też właśnie tę zdolność dawania tak, jak o tym napisał Paweł, że najpierw macedończycy oddali siebie, siebie samych Bogu, potem nam, a na końcu dali pieniądze. – powiedział.

Na zakończenie Arcybiskup Grzegorz ponownie nawiązał do słów Ewangelii podkreślając to, że wzorem wszelkiej doskonałości jest rodzicielstwo Boga Ojca, odwołując się do życia swojej Mamy i wyjaśniając czym owa doskonałość jest.

- Ewangelia mówi o tym, że wzorem doskonałości jest rodzicielstwo Boga Ojca. Bądźcie doskonali, tak jak Ojciec wasz jest doskonały. Mama nie potrafiła się inaczej definiować jak matka. Nie potrafiła inaczej. Ona zawsze o sobie myślała jak przede wszystkim o matce. Rodzicielstwo Boga jest wzorem wszelkiej doskonałości. Na czym polega doskonałość ludzka? Doskonałość człowieka to ona polega przede wszystkim na rodzicielstwie i to się odnosi do nas wszystkich. Także do tej części kościoła, która żyje w celibacie, także do tych spośród nas którzy żyją radami ewangelicznym i ślubem czystości. I kto wie, czy nawet w naszym przypadku nie jest to jeszcze ważniejsze, by rozumieć, że doskonałość to jest rodzicielstwo a nie skupienie się na sobie i życie wyłącznie dla siebie. To rodzicielstwo takie właśnie jakie prezentuje ojciec niebieski, który każe słońcu świecić dla dobrych i złych, który każe deszczowi padać dla sprawiedliwych i niesprawiedliwych, który szanuje swoje dzieci w ich wolności, który jest przy całej ich wolności dla nich nieustannie do dyspozycji i którego miłość nazywa się miłosierdziem. Miłosierdziem, bo nie może być inaczej, takie rodzicielstwo jest wzorem wszelkiej doskonałości – zakończył.

flickr.com

Po Komunii świętej głos zabrał biskup Ireneusz Pękalski - Biskup pomocniczy archidiecezji łódzkiej.

- W jej sposobie bycia pełnym ciepła pogody ducha wewnętrznego pokoju i serdecznej życzliwości wobec innych znajdowały odbicie cechy serca jej patronki Maryi, Matki naszego Odkupiciela który jest naszym Zmartwychwstaniem i Życiem, dlatego tak szybko zdobyła na szacunek i szczerą życzliwość. – mówił biskup Ireneusz.

- Uczestnicząc dzisiaj w obrzędach Jej pogrzebu, włączamy się w modlitwę zgromadzonych tu osób prosząc Boga, aby przyjął ją do swojej Chwały. W sposób szczególny dzisiaj obok księdza arcybiskupa jego taty brata i najbliższej rodziny wstajemy z modlitewnym wsparciem tak że my reprezentujący wspólnotę kościoła Łódzkiego, w osobie księdza kardynała Konrada księdza arcybiskupa Władysława, księdza biskupa Adama który łączy się z nami duchowo, nas, biskupów pomocniczych, kapłanów diecezjalnych i zakonnych, kleryków naszych seminariów, sióstr z różnych zgromadzeń zakonnych i wiernych świeckich. Modlimy się zwłaszcza o to, aby Miłosierny Ojciec obok wszelkiej pociechy ogarnął księdza arcybiskupa i jego najbliższych swoją miłością i doświadczenie ciemności śmierci ich mamy przemienił w jutrzenkę życia – zakończył biskup Pękalski.

Po zakończonej Eucharystii uczestnicy uroczystości pogrzebowych przenieśli się na cmentarz salwatorski. Po uroczystościach rodzina i ksiądz arcybiskup zaprosili serdecznie na spotkanie do auli która znajduje się pod kościołem na mały poczęstunek i spotkanie.

Proboszcz miejsca z wielką wdzięcznością ale i nadzieją, pożegnał w imieniu całej tamtejszej wspólnoty Panią Marię, razem z Różami Różańcowymi do których wiele lat należała oraz z tymi wszystkimi, którzy widzieli codzienne świadectwo jej życia i momenty kiedy tak często razem ze swoim małżonkiem, przychodzili uczestniczyli i tutaj w tej świątyni przed Matką Bożą Fatimska omadlali wiele spraw, również życie i posługę swojego syna Grzegorza. Ksiądz proboszcz złożył na ręce Księdza Arcybiskupa serdeczne i ciepłe pozdrowienia od wspólnoty zapewniając o modlitwie w intencji mamy, która tutaj tyle lat spędziła na modlitwie. Serdeczne pozdrowienia skierował do wszystkich księży kardynałów, arcybiskupów, biskupów i kapłanów zebranych na tej uroczystości oraz wszystkich przybyłych do świątyni dziękując za wspólną modlitwę i świadectwo i wiarę, że życie naszych wiernych się nie kończy tylko się zmienia i że dane nam będzie spotkać Marie tam gdzie jest dom naszego ojca.