W związku z tym sygnatariusze apelu wnioskują o zwołanie posiedzenia Rady Bezpieczeństwa ONZ, aby podjąć kwestię dostępu do szczepionek jako problem zagrażający bezpieczeństwu na świecie, który wymaga stanowczych decyzji politycznych opartych na zasadzie multilateralizmu. Kościelne instytucje wnioskują też o anulowanie zadłużenia zagranicznego najuboższych krajów i przeznaczenie uzyskanych w ten sposób środków na rozwój służby zdrowia w tych krajach.

Postuluje się również uruchomienie lokalnej produkcji szczepionek w Afryce, Ameryce Łacińskiej i Azji, aby dostarczyć je w ciągu najbliższych sześciu miesięcy potrzebującym. Wymaga to oczywiście podjęcia kwestii praw patentowych i technicznej współpracy z najuboższymi krajami.

Kardynałowie Tagle i Turkson, którzy stoją na czele Caritas Internationalis i Dykasterii ds. Integralnego rozwoju wskazują też na potrzebę podjęcia współpracy z organizacjami, które działają na szczeblu lokalnym w najuboższych krajach, w tym z instytucjami religijnymi. Posiadają one bowiem niezbędne struktury oraz bezpośredni kontakt z potrzebującymi.

Sygnatariusze apelu zauważają, że istnieje dziś silna wiara w „cud szczepień”, który ponownie wprawi w ruch maszynę świata. Potrzeba tymczasem cudu miłości, abyśmy wszyscy razem mogli uratować zglobalizowany świat. Ostrzegają oni, że utrata kontroli nad pandemią na ubogim Południu może doprowadzić do kolejnego kryzysu humanitarnego w skali całego świata.