Zapewne nieraz ktoś słyszał opinię o pięknej duszy wyjątkowego i uczynnego człowieka. By zobrazować jego dobroć, stwierdza się niekiedy, iż jest to człowiek „z sercem na dłoni”, czyli potrafi się dzielić, poświęca swój czas dla drugiego, jest nad wyraz życzliwy. To również jest powód, by powiedzieć o pięknej duszy człowieka. Niemniej jednak każdy żyjący człowiek ma duszę, a refleksja nad cudem życia każdej osoby sprawia, że trudno upatrywać piękno duszy jedynie w dobrych czynach poszczególnych osób. Czy Stwórca mógłby obdarzyć człowieka duszą, która nie jest piękna? Czy Bóg, który sam jest osobą duchową, a stwarza człowieka właśnie z samego Siebie, na swój obraz i swoje podobieństwo, mógłby stworzyć coś, co zaprzeczałoby Jego pięknu?