Pokrzywa zawiera m.in. dużo witaminy C, karoten, witaminy K, E, B2, kwas pantotenowy oraz składniki mineralne: żelazo, magnez, wapń, krzem, mangan. Jest zalecana w przypadku awitaminozy wiosennej, wzmacnia organizm i obniża zawartość cukru we krwi. Sprzyja tworzeniu się czerwonych ciałek krwi, wpływa korzystnie na działalność nerek, wątroby i pęcherzyka żółciowego, na wydzielanie się soków trawiennych i na perystaltykę jelit. Wiosną najwartościowsza jest w maju, zanim zacznie kwitnąć. Trzeba jednak pamiętać o tym, że zawiera sporą ilość histaminy i nawet po cieplnej obróbce może wywołać reakcje alergiczne.

W kuchni młoda pokrzywa jest delikatnym dodatkiem do zup jarzynowych i ziemniaczanych oraz szpinaku (1/3 ziela pokrzywy i 2/3 szpinaku). Można z niej i innych zielonych ziół sporządzić wiosenną sałatkę. Z pokrzywy uduszonej w maśle z cebulą, czosnkiem i gałką muszkatołową przygotowuje się farsz do naleśników. Przyrządzoną jak szpinak lub zagęszczoną jajkiem z odrobiną mleka podaje się jako jarzynkę do mięsa.

Do przygotowania potraw z pokrzywy wykorzystuje się najczęściej pokrzywę zwyczajną – jej szczyty z 4-5 listkami i młode liście. Są delikatne i zawierają mniej azotanów niż starsze części rośliny. Podczas gotowania pokrzywa traci swoje piekące właściwości – kwas mrówkowy zostaje zneutralizowany przez wysoką temperaturę.

Szczyty i młode liście zbiera się w maju, czerwcu i lipcu z niekwitnących pokrzyw, z dala od szos i terenów przemysłowych. Podczas zbierania pokrzywy warto założyć rękawice, aby uniknąć oparzeń. Po zbiorach pokrzywę można przechować w lodówce w foliowej torebce najwyżej przez 3 dni, ale można ją też zamrozić jak szpinak.