Różaniec jest modlitwą, która nie raz zmieniała losy świata. W latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku wielka modlitewna krucjata różańcowa w Austrii, którą zorganizował o. Pavlićek, zapraszając do niej kanclerza tego kraju Juliusa Raaba oraz Leopolda Figla – ministra spraw zagranicznych, spowodowała, że Rosjanie wyprowadzili swoje wojska znad Dunaju. Decyzja o ich wycofaniu zapadła 13 maja 1955 r. – w dniu objawień Matki Bożej Fatimskiej. Podobnie było na Filipinach, kiedy to w 1986 r. dwa miliony osób, modliło się na nabożeństwie różańcowym o pokojowe ustąpienie dyktatora Marcosa. Tak też się stało.

Potrzeba modlitwy

O sile modlitwy różańcowej przekonana jest nauczycielka ze Szkoły Podstawowej nr 13 w Kielcach Anna Kokor. Założyła w niej nauczycielską różę różańcową. – Rok temu, w moim sercu pojawiła się myśl, aby w naszej szkole utworzyć różę różańcową. Jestem osobą głęboko wierzącą, oczywiście odmawiam Różaniec, należę od wielu lat do róży różańcowej rodziców, modlących się za dzieci. Codziennie w ich intencjach modli się dwadzieścia osób. Odmawianie różańca to w mojej rodzinie tradycja. Po mojej babci i mamie przejęłam tę modlitwę w Bocheńcu, skąd pochodzę – mówi. Pomysł, aby utworzyć nauczycielską różę różańcową zrodził się, kiedy przeżywaliśmy pierwszą falę pandemii. – Ten czas niepewności, trudności, a może nawet strachu, spowodował, że pomyślałam o dawaniu ludziom nadziei. Moim zamiarem było objęcie modlitwą dzieci, nauczycieli oraz rodziców, a także rodziny naszych pracowników i uczniów. Oczywiście najlepszą na świecie modlitwą jest Różaniec. Moim pomysłem podzieliłam się z koleżanką z pracy. Była zachwycona, powiedziała mi – „wchodzę w to”, druga koleżanka również zgłosiła swój akces. Dostałam skrzydeł – mówi.

Tajemnica SMS-em

O swoim pomyśle powiedziała ks. Marcinowi Polakowi. Z radością zaakceptował to przedsięwzięcie. – Razem poszliśmy do dyrektora, który pozytywnie odpowiedział na nasz pomysł i dołączył do naszej modlitwy. Wkrótce zebrało się szesnaście osób. Oczywiście pojawiły się trudności. Szkoła była zamknięta, pozostawaliśmy w domach, to utrudniało wymianę tajemnic. Ja prowadziłam grafik, a informacje, kto ma odmawiać konkretną tajemnicę wysyłałam SMS-em. Muszę przyznać, że byłam pełna obaw, czy nasza róża powstanie. Pracujemy razem w szkole od lat, jednak raczej nie podejmujemy rozmów o naszej wierze, o Kościele. Była to delikatna sprawa. Kiedy dwie pierwsze osoby wyraziły swój akces, nabrałam odwagi i zaczęła dzwonić do moich koleżanek. Nie namawiałam, po prostu pytałam, decyzję o odmawianiu codziennie dziesiątki Różańca zostawiałam każdemu z osobna – mówi. Okazuje się, że w wielu z nas jest chęć wspólnej modlitwy, trzeba ją tylko odkryć. Jej doświadczenie pokazuje, że warto zapytać koleżankę lub kolegę z pracy: Czy chciałbyś odmawiać różaniec?

Ks. Marcin Polak

Z wielką radością przyjąłem inicjatywę powstania wspólnoty różańcowej w naszej szkole. Tym bardziej, że był to czas kolejnej fali epidemii koronawiarusa i poczucie wzajemnego wsparcia było bardzo potrzebne. Dziś, kiedy mija rok od powstania róży, widać zaangażowanie jej członków w codzienną modlitwę na różańcu. Daje się to poznać w rozmowach, poruszanych tematach oraz zatroskaniu o systematyczną zmianę tajemnic Różańca św. Takie wspólnoty, szczególnie w miejscu pracy, budują przestrzeń wiary i tworzą wartościowe relacje międzyludzkie. Ta modlitwa przenika też do naszych rodzin i wpisuje się w codzienność życia. Jestem wdzięczny Bogu, za dar tej wspólnoty, która przypomina, że na różańcu modlimy się nie tylko w miesiącu październiku, ale każdego dnia.