ZOBACZ: SYLWETKI NOWYCH KARDYNAŁÓW

Na wejście uczestników uroczystości chór śpiewa pieśń „Tu es Petrus”, po czym Ojciec Święty, ubrany w tzw. strój chórowy (czyli nie liturgiczny): mucet i stułę, odmówiwszy krótką modlitwę u stóp Konfesji św. Piotra, rozpoczyna obrzęd znakiem krzyża. Następnie pierwszy na liście kardynał-nominat – w tym wypadku Dominique Mamberti – w imieniu pozostałych wypowiada słowa homagium (hołdu) pod adresem papieża, wyrażając mu przy tym wdzięczność za mianowanie nowych kardynałów. Ojciec Święty odmawia głośno modlitwę, po czym zostanie odczytany fragment Pisma Świętego (wiadomo, że będzie to Hymn o miłości z 1. Listu św. Pawła do Koryntian [12, 31-13, 13]). Po chwili ciszy, przeznaczonej na osobiste przemyślenia, rozpocznie się właściwy obrzęd.

Papież odmawia krótką modlitwę, po czym odczytuje kolejno imiona i nazwiska nowych purpuratów, zaznaczając przy tym, do której kategorii (prezbiterów bądź diakonów; kardynałowie-biskupi stają się nimi, przechodząc – według określonego porządku – z kategorii prezbiterów i są to wyłącznie purpuraci kurialni) każdy z nich zostaje włączony. Nowo mianowani składają Wyznanie Wiary oraz ślubują wierność i posłuszeństwo Kościołowi i papieżowi, po czym podchodzą po kolei do Ojca Świętego i na klęcząco przyjmują od niego pierścień, piuskę i biret w kolorze czerwonym (purpurowym) a także bullę nominacyjną z podaniem tytułu przyznanego każdemu z nich kościoła rzymskiego lub diakonii. Na zakończenie tej części wymieniają znak pokoju z papieżem i z pozostałymi obecnymi tam kardynałami. Uroczystość zakończy się wspólnym odśpiewaniem (po łacinie) Modlitwy Pańskiej.

Należy jednak pamiętać, że jutrzejszy konsystorz publiczny składa się z dwóch części: pierwszej, poświęconej kreacji nowych purpuratów i drugiej – krótszej, dotyczącej kanonizacji trzech błogosławionych zakonnic: Francuzki Joanny Emilii de Villeneuve (1811-54) – założycielki Zgromadzenia Sióstr od Niepokalanego Poczęcia z Castres oraz Palestynek: Marii od Jezusa Ukrzyżowanego (Marie Baouardy; 1846-78) – mniszki Zakonu Karmelitanek Bosych i Marii Alfonsyny Danil Ghattas (1843-1927) – założycielki Zgromadzenia Sióstr Różańcowych z Jerozolimy.

Na początku prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kard. Angelo Amato poprosi Ojca Świętego o rozpatrzenie spraw wspomnianej trójki beatyfikowanych kobiet i wyznaczenia daty ich kanonizacji. Papież w odpowiedzi wygłosi formułę informującą o dacie tego wydarzenia. Najprawdopodobniej odbędzie się ono jeszcze w tym roku.

Dopełnieniem jutrzejszej ceremonii będzie uroczysta Msza św. w bazylice św. Piotra w niedzielę 15 bm., koncelebrowana pod przewodnictwem papieża przez nowych i „starych” purpuratów jako dziękczynienie Panu za dar nowych kardynałów dla Kościoła. Na początku liturgii pierwszy z nowych kardynałów skieruje do w imieniu swych pozostałych kolegów podziękowanie za nominacje.

Czerwień jest oznaką godności kardynalskiej i symbolizuje życie całkowicie oddane w służbę Kościołowi aż do przelewu krwi, jeśli zajdzie taka potrzeba. A otrzymany tytuł lub diakonia kościelna w Wiecznym Mieście ma podkreślać rzymskie korzenie instytucji kardynalatu i związków kardynałów z tym miejscem. Nie dotyczy to kardynałów-patriarchów katolickich Kościołów wschodnich, którzy nie otrzymują kościołów rzymskich, lecz pozostają przy swych tytułach patriarszych.

Czerwień, oznaczająca męczeństwo, nie zawsze jest tylko symbolem. W XX wieku trzech kardynałów przypłaciło życiem swe posługiwanie dla Kościoła: arcybiskup Saragossy Juan Soldevilla y Romero zginął tamże 4 VI 1923 jako ofiara zamieszek o podłożu społecznym, Émile Biayenda z Brazzaville w Kongu został zamordowany w 23 III 1977 w tym mieście w wyniku walk plemiennych a Juana Posadasa Ocampo z Guadalajary zastrzelili 24 V 1993 r. na lotnisku w stolicy Meksyku członkowie mafii narkotykowej, których ostro potępiał.