„Tajemnica Serca Jezusowego jest objawieniem kapłaństwa”- mówił w homilii abp Wacław Depo metropolita częstochowski, który 25 czerwca przewodniczył Mszy św. w kaplicy pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Domu Księży Emerytów im. Jana Pawła II w Częstochowie, z racji jubileuszy kapłanów obchodzących 80-lecie, 60-lecie i 55-lecie swoich święceń kapłańskich.

Mszę św. z metropolitą częstochowskim koncelebrowali m. in. ks. prał. Czesław Mendak dyrektor Domu Księży Emerytów, ks. dr Andrzej Przybylski rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Częstochowie oraz kapłani jubilaci.

W uroczystościach wzięli udział m. in. kapłani z parafii księży jubilatów, siostry ze Zgromadzenia Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego de Saxia pracujące w Domu Księży Emerytów, siostry honoratki.

- Imiona naszych jubilatów zostały wpisane w dzieje Kościoła częstochowskiego. Dziękujemy dzisiaj za ich wierność Chrystusowi, oddanie Kościołowi i Pasterzom - mówił na początku Mszy św. ks. prał. Czesław Mendak.

W homilii abp Depo podkreślił, że „kapłaństwo to jest wejście na drogę obdarowania dla innych” - Być kapłanem to zgodzić się na przerażającą obecność Boga w ludzkim sercu - mówił abp Depo.

Metropolita częstochowski przypomniał, że „kapłan uczestniczy w bosko-ludzkich tajemnicach” i dodał, że „kapłaństwo wypływa z tajemnicy Serca Jezusowego”.

Wskazując na znaczenie miłości w służbie kapłańskiej abp Depo przypomniał słowa św. Jana Pawła II wypowiedziane w Sopocie, 5 czerwca 1999 r. : „Dzisiaj trzeba powiedzieć: «nie ma solidarności bez miłości». Więcej, nie ma szczęścia, nie ma przyszłości człowieka i narodu bez miłości, tej miłości, która przebacza, choć nie zapomina, jest wrażliwa na niedolę innych, nie szuka swego, ale pragnie dobra dla drugich; miłości, która służy, zapomina o sobie i gotowa jest do wspaniałomyślnego dawania.”

Arcybiskup podkreślił, że jubileusz święceń kapłańskich jest „dziękczynieniem Bogu za współuczestnictwo w jedynym kapłaństwie Chrystusa” i wskazał na konkretne wymiary tego współuczestnictwa: łaskę wołającą człowieka po imieniu, nasz rodowód przechowywany w sercu, rodziców, rodzeństwo i cały rodowód naszego zaistnienie, domy, które kształtowały kapłaństwo: dom rodzinny, seminaryjny, parafialny - To konkretny człowiek współuczestniczy w jedynym kapłaństwie Chrystusa - mówił abp Depo.

Na zakończenie metropolita częstochowski przypomniał słowa sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego, który „tak bardzo naznaczył kapłaństwo i życie jubilatów”. - Może na polskiej ziemi nie powstać wiele rzeczy, ta lub inna fabryka - to jeszcze nie będzie najważniejsza strata. Najważniejsza strata będzie wówczas, gdy naród stanie się niemy, zalękniony, oderwany od twórczości kulturalnej - mówił abp Depo i kontynuował za Prymasem Tysiąclecia, że „przegraną Polski byliby ludzie, którzy odrzuciliby wymiar transcendentny”.

W imieniu jubilatów słowa podziękowania wypowiedział ks. Czesław Kabała, który podkreślił „znaczenie wierności kapłańskiej” i przypominając słowa św. Pawła Apostoła zaznaczył, że „kapłani jubilaci bieg zakończyli, wiarę ustrzegli a teraz czekają na wieniec sprawiedliwości od Pana”. Ks. Kabała przypomniał, że okres ich posługi kapłańskiej „to były trudne czasy”, ale „kapłani podjęli ten trud, by teraz biegu dokończyć, ustrzec wiary i dochować wierności Kościołowi i swojemu biskupowi”. - W tamtych czasach nie szliśmy na współpracę z ludźmi z urzędów komunistycznych, bo nie chcieliśmy przywilejów, ale zachowaliśmy naszą godność - wspominał ks. Kabała.

Jubileusze święceń kapłańskich obchodzili: ks. Marian Jezierski, ks. Ryszard Stefański, ks. Henryk Szydło, ks. Franciszek Sas (55-lecie kapłaństwa), ks. Jan Kowalski, ks. Józef Słomian, ks. Czesław Kabała, ks. Józef Kruszec (60-lecie kapłaństwa).

Wśród kapłanów obchodzących swój jubileusz jest m. in. najstarszy kapłan archidiecezji częstochowskiej ks. Leon Pluciński przeżywający 80-lecie swoich święceń kapłańskich i 105 rok życia.

Ks. kan. Leon Pluciński urodził się w 1910 r. w Sieradzu. Po ukończeniu Gimnazjum im. Adama Asnyka w Kaliszu, w 1929 r. wstąpił do Częstochowskiego Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Święcenia kapłańskie otrzymał 29 czerwca 1934 r. z rąk bp. Teodora Kubiny na Jasnej Górze. Przez 11 lat pracował jako wikariusz w parafiach w Bogdanowie, Włodowicach, Porąbce, Dąbrowie Górniczej (parafia Matki Bożej Anielskiej), Zagórzu, Sosnowcu (parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny). W 1945 r. mianowany został proboszczem w Raczynie. Parafię objął po bł. ks. Ludwiku Rochu Gietyngierze - kapłanie męczenniku. W 1956 r. powierzono mu funkcję administratora parafii Stobiecko Miejskie. W 1968 r. mianowany został proboszczem tej parafii. Po 22 latach duszpasterzowania, w 1978 r., przeszedł na emeryturę.